Spisanie dowolnej historii faktu może być trudnym zadaniem. Obowiązkiem autora jest opowiedzieć prawdziwą historię i podzielić się faktami tak dokładnie, jak to tylko możliwe, a jednocześnie sprawić, by doświadczenie to było przyjemne dla czytelnika.

Biografie i autobiografie – https://www.psychoskok.pl/kategoria-produktu/biografie-i-autobiografie/ co czytać?

Istnieją trzy podstawowe formaty wyrażenia twórczej historii opartej na faktach: pamiętnik, autobiografia i biografia. Każdy ma swoje odrębne cechy, dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między nimi, aby upewnić się, w jakim zakresie pisze autor – czy jest to biografia, czy pamiętnik a może autobiografia?

Pamiętnik

Pamiętnik to zbiór osobistych wspomnień związanych z konkretnymi momentami lub przeżyciami z życia autora. Opowiedziane z perspektywy autora pamiętniki pisane są z perspektywy pierwszej osoby.

Cechą, która odróżnia pamiętniki od autobiografii i biografii, jest ich zakres. Podczas gdy inne gatunki skupiają się na całej osi czasu życia danej osoby, pamiętniki skupiają się na jednym aspekcie, takim jak uzależnienie, rodzicielstwo, okres dojrzewania, choroba, wiara itp.

Mogą opowiadać historie z różnych momentów życia autora, ale powinny czytać jak spójną historię, a nie tylko ponowne opowiadanie faktów.

„Nie jestem wyjątkowy, co do tego nie mam wątpliwości. Jestem zwyczajnym człowiekiem o zwyczajnych myślach i wiodłem zwyczajne życie. Nikt nie postawił pomnika ku mej czci, a moje imię szybko pójdzie w zapomnienie, lecz kochałem – całym sercem i duszą – a to moim zdaniem wystarczająco dużo.” – Pamiętnik Nicholas Sparks

W przeciwieństwie do autobiografii i biografii, pamiętniki skupiają się bardziej na stosunku autora do jego własnych wspomnień i jego uczuciach. Wspomnienia zwykle czyta się bardziej jak powieść fikcyjną niż relację faktograficzną i powinny zawierać takie rzeczy, jak dialogi, sceneria, opisy postaci i inne.

Autorzy, którzy chcą napisać pamiętnik, mogą czerpać wgląd zarówno z gatunków fikcji , jak i literatury faktu. Chociaż pamiętniki opowiadają prawdziwą historię, skupiają się na opowiadaniu wciągającej narracji, zupełnie jak powieść. Daje to autorom pamiętników nieco więcej elastyczności, aby nieco ulepszyć historię, aby uzyskać efekt narracji.

Przykłady popularnych pamiętników to Jedz, módl się, kochaj Elizabeth Gilbert i Szklany zamek Jeannette Walls.

Kluczowe cechy pamiętnika:

• Napisany w pierwszej osobie z perspektywy autora
• Mniej formalny w porównaniu z autobiografiami i biografiami
• Wąski zakres lub oś czasu
• Skoncentrowany bardziej na uczuciach i wspomnieniach niż na faktach
• Większa elastyczność, aby zmienić historię w celu uzyskania efektu

Autobiografia

Podobnie jak pamiętnik, autobiografia jest opowieścią autora o jego życiu i opowiedzianą z perspektywy pierwszej osoby, co czyni autora głównym bohaterem opowieści.

Autobiografie są również narracją faktu, więc historie są prawdziwe, ale zawierają również elementy opowiadania, takie jak bohater (autor), główny konflikt i obsada intrygujących postaci.

W przeciwieństwie do pamiętników, autobiografie skupiają się bardziej na faktach niż na emocjach. Z tego powodu współpracownik często włącza się do projektu, aby pomóc autorowi opowiedzieć jak najbardziej rzeczową, obiektywną historię.

Podczas gdy pamiętnik ma ograniczony zakres, autobiografia opisuje całe życie autora aż do chwili obecnej. Autobiografia często zaczyna się, gdy autor jest młody i zawiera szczegółową chronologię, wydarzenia, miejsca, reakcje, ruchy i inne istotne wydarzenia z życia autora.

„Autobiografii nie można zakończyć gładko jak powieści. Z konieczności autor tego rodzaju książki kończy ją nagle i gdzie popadnie. Jednakże siebie raczej kocham, może dlatego ze nie spotkałem człowieka, który by był choć w połowie tak przyzwoity jak ja”. – Moje dni – R. K. Narayan

Chronologia autobiografii jest uporządkowana, ale niekoniecznie w porządku chronologicznym. Na przykład autor może zacząć od aktualnego czasu i zastosować retrospekcje lub może organizować wydarzenia tematycznie.

Autobiografowie wykorzystują wiele źródeł informacji do opracowania historii, takich jak listy, zdjęcia i inne osobiste pamiątki. Jednak, podobnie jak pamiętnik, osobista pamięć autora jest podstawowym zasobem. Wszelkie inne źródła po prostu wzbogacają historię i przekazują dokładne i wciągające doświadczenia.

Dobra autobiografia zawiera konkretne szczegóły, które tylko autor zna i podaje kontekst, łącząc je z większymi problemami, tematami lub wydarzeniami. Pozwala to czytelnikowi na bardziej osobiste odniesienie się do doświadczenia autora.

Przykłady popularnych autobiografii to Dziennik Anne Frank – Anne Frank i Moja odyseja – Adrian Carton de Wiart

Kluczowe cechy autobiografii:

• Napisany w pierwszej osobie z perspektywy autora, czasami z pomocą współpracownika
• Bardziej formalny i obiektywny niż wspomnienia, ale bardziej subiektywny niż biografie
• Szeroki zakres lub harmonogram, często obejmujący całe życie autora aż do obecny
• Koncentruje się bardziej na faktach niż na emocjach
• Wymaga dokładniejszego sprawdzania faktów i badań niż pamiętniki, ale mniej niż biografie

Biografia

Biografia to historia wydarzeń i okoliczności z życia danej osoby, napisana przez kogoś. Zwykle ludzie piszą biografie o postaci historycznej lub publicznej. Mogą być napisane z lub bez autoryzacji podmiotu.
Ponieważ autor opowiada o kimś innym, biografie są zawsze z perspektywy trzeciej osoby i mają bardziej formalny i obiektywny ton niż wspomnienia, czy autobiografie.

Podobnie jak autobiografia, biografie obejmują cały zakres życia podmiotu, więc powinny zawierać szczegóły dotyczące jego miejsca urodzenia, wykształcenia, historii pracy, związków, śmierci i nie tylko.

Dobrzy biografowie będą badać i studiować życie danej osoby, aby zebrać fakty i przedstawić możliwie najdokładniejszy historycznie, wieloaspektowy obraz jej doświadczeń. Biografia powinna zawierać zawiłe szczegóły — dlatego niezbędne są dogłębne badania, aby zapewnić dokładność.

„(…) pisanie o sobie tworzy kogo innego(…) nie można być jednocześnie obserwatorem i obserwowanym, poznającym i poznawanym. Pewnie dlatego w każdych wspomnieniach jest jakiś fałsz, a w każdej autobiografii kreacja”. Olga Tokarczuk, Gra na wielu bębenkach

Jednak biografie są nadal uważane za twórczą literaturę faktu, więc autor ma możliwość analizowania i interpretowania wydarzeń z życia podmiotu, szukania sensu w jego działaniach, odkrywania błędów, rozwiązywania zagadek, łączenia szczegółów i podkreślania znaczenia dokonań danej osoby lub czynności życiowych.

Autorzy często organizują wydarzenia w porządku chronologicznym, ale czasami mogą organizować je według tematów lub konkretnych osiągnięć lub tematów, w zależności od kluczowej idei ich książki.

Przykładami popularnych biografii są Steve Jobs Waltera Isaacsona i Nieśmiertelne życie Henrietty Lacks Rebeki Skloot.

Kluczowe cechy biografii:

• Napisany o innej osobie, często celebrycie lub osobie publicznej, i opowiedziany z punktu widzenia trzeciej osoby
• Bardziej formalny i obiektywny niż wspomnienia, czy autobiografie
• Szeroki zakres lub oś czasu, często obejmujący całe życie podmiotu aż do chwili obecnej
• Koncentracja wyłącznie na faktach, wymaga skrupulatnych badań i sprawdzania faktów w celu zapewnienia dokładności